puszczać II
sprawiać, że coś leci, płynie, porusza się
Ten z gołą głową; inni, jak gdyby obłokiem Obwiani, idąc, na wiatr puszczają zasłony (III) Za czym ku damom bliżej schylił się wygięty I puszczał na przemiany dym i komplementy (IX). Konew ruszył cyngla i z paszczy garłacza Tuzin kul rozsiekanych puszcza śród Moskali Sak puszcza drugi tuzin, jegry się zmięszali (IX). Puszczano wtenczas za nim dla zabawki smycze I na konikach małe goniły panicze Przed oczami rodziców (I)
Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Ruchy i postawa ↔ Aktywność fizyczna skierowana na objekty zewnętrzne